Kiedy dzień jest utrudzony...

Kiedy dzień jest utrudzony,
zbliża się do horyzontu,
w śpiewnym nurcie ballad nie chce
zgubić ciepła snutych wątków

lecz mu jeszcze przyjdzie stoczyć
bój na światło. Z kim? – A z nocą!
W krwawych smugach o zachodzie
widać, jak się czary tłoczą.

Już snop iskier między granat
przedarł się rumieniec barwiąc
i granice mrok zaplata,
chłodem wiążąc jasne ziarno.

Dzień przyklęka zwyciężony.
Łagodnieje wszystko wokół.
Na tę jedną chwilę pośpiech
staje z wątpliwością w oku.

Mgła rozsnuwa cienie miękko
a promienie gubiąc tory,
głaszczą ciężar dnia codzienny
Och, ładunek jest to spory.

Po cóż pośpiech, kiedy gaśnie
słońce. Sił ostatkiem wzdycha.
Wkracza mrok - potęga nocy.
Myśl się staje senna … cicha.

autor

Maryla

Dodano: 2010-05-03 10:36:16

Ten wiersz przeczytano 1728 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie