kiedy głaszczę dzień

poranek
nadstawia spięte fragmenty
pomiędzy krzyżem a łopatkami
obarczonymi starością
upuszcza wiekowy kapelusz
o horyzont opierając szyję

poddaje się rozkoszy
wybijając minuty
o warstwę rozsypanych wzruszeń
i wyszczerbionych nadziei
rozluźnia zniecierpliwienie
emitując ciepło

w końcu
napina się w ekstazie
odliczając sekundy do wybuchu
pąkami w stronę słońca
odurzony nawałem feromonów
odwraca się na zachód
i poddaje głaskaniu

nocy

autor

zabujana

Napisany: 2017-12-26 Dodano: 2017-12-26 12:50:48

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie