Kim będzie?
Nie było nas
gdy płonął las
szumiały stare knieje
a ciemny bór
roztaczał mur
spisywał dawne dzieje
W porannej mgle
na nieba tle
blask łuny się roztaczał
i zwierząt krzyk
i głośny ryk
to milknął to powracał
Czas zatarł ślad
odległych lat
lecz wilków pełno wszędzie
bo kiedy tak
miłości brak
kim człowiek wtedy będzie
autor
joanna 53
Dodano: 2020-07-13 17:23:03
Ten wiersz przeczytano 892 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Dobrze mi się czytało. Bez miłości najpierw obojętność
potem nienawiść a na końcu wojny.
Pozdrawiam
O tak, człowiek człowiekowi wilkiem...
Pozdrawiam :)
Całe życie ludzi i natury to przemijanie. Miłość
człowieka uszlachetnia i uwrażliwia na wszystko.
Udanego dnia z pogodą ducha:)
Dobrze się czyta. Tak, bez miłości to tylko wegetacja.
Pozdrawiam
wszystko przemija...czasem też miłość
a wtedy serce kamienienie...
ładny wiersz skłania do refleksji
pozdrawiam serdecznie
Ładnie i lekko napisany, świetnie się czyta :)
Pozdrawiam serdecznie.