KłÓtnie*

Kiedy osłabiona kłótnią minutowych rozstań
przestałam krzyczeć - zostań

wtedy niespodziewanie spadłam
w nieba poduchy
znów smakowałam naszych istnień okruchy

Anioły Stróże przymknęły powieki
- bezwstydem słów zgorszone
i płakały gorzko, że już na wieki
nasze kapryśne dusze zostaną potępione:

później
...na białej pościeli leżały drżące
dwa nagie ciała szeptem wyznań otulone
a powietrze było nabrzmiałe, gorące
od pocałunków, co w zgodzie zostaną dokończone

autor

N!KA

Napisany: 2009-12-19 Dodano: 2009-12-19 20:59:00

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie