Kobieta i prawie kobieta

- Przepraszam czy pana piesek kumka? Bo my dostałyśmy żabkę, która szczeka.
- Nie rozumiem (która to jej matka, niech ją zabiera... Chyba nie zapalę)
- Dzień dobry, przepraszam, że przeszkadzamy. (nie przeszkadzaj — nie będziesz musiała przepraszać) Chodzi o te zabawki, które rozdawali przed super sklepem.
(po co ja to brałem) Właśnie tłumaczyłam córce, gdyż dostała nam się szczekająca żabka. Wiec mówię Dominice, że prawdopodobnie przy składaniu pomylili środki. Zauważyła, że pan ma pieska, wie pan, dziecko — pomyślała, że może pana piesek ma środek żaby. Pobiegła, nie zdążyłam
jej zatrzymać. (co się tu dzieje, gdzie ja jestem)
- Bierz pani tego psa i tak miałem go wyrzucić.
- Proszę pana a dlaczego pan chciał wyrzucić pieśka? ("pieśka"? Matko, jak to dziecko mówi)
- Dominiko, pan go wziął, chociaż go nie potrzebuje — dobrze, że to tylko zabawka (co jest, co one ze mną robią a zaczęło się tak niewinnie)

- Przepraszam, miałem na myśli, że go tu na ławce zostawię — wtedy któreś z dzieci będzie mogło go przygarnąć.

- Ta przygarnąć. Dobrze, że go pan gdzieś w lesie przywiązanego nie porzucił. Dominiko, zabieraj pieska. Idziemy.

- A żabkę?
- Żabkę też.

autor

raskolnikowski

Napisany: 2021-10-07 Dodano: 2021-10-07 07:43:31

Ten wiersz przeczytano 1284 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie