kobietom z Ravensbruck
nie urodzą już dzieci
swoim mężczyznom
nie założą kwiecistych
sukienek w upalny dzień
oblubienice śmierci
z ich warkoczy
upleciono
eksperymentalny wieniec
wściekłym psom
na pożarcie
nie ma już Anny
Racheli Teresy
tylko w pamięci
podeptanej ziemi
spopielałe kości
autor
Roxi01
Dodano: 2017-04-24 22:00:43
Ten wiersz przeczytano 1492 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Przegapiłam dobry wiersz, a nawet bardzo dobry, bardzo
mocny,
historia jest okrutna, szkoda tylko, że nie wyciąga
wniosków i nadal są wojny na świecie.
Dobranoc.
Zycie uczy nas, tylko dlaczego tak, pozdrawiam
Pomilczę...
Smutny wiersz...
Nie chcę wracać do tych traumatycznych wspomnień i
nikomu tego nie polecam. Czasu się nie cofnie.
Przeżyłam to strasznie kiedyś, jako mała dziewczynka,
ale świat nie powinien zatrzymywać się na minionych
tragediach, których było w przeszłości mnóstwo, tylko
wyciągać z nich wnioski na przyszłość, żeby więcej już
nikomu nie stała się krzywda.
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo wyrazisty wstrząsajacy wiersz tam były tylko
numery
Niedawno czyutałam książkę w podobnym klimacie -
wstrząsneła
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo dobry wiersz. Od razu skojarzył mi się z
książką "I boję się snów" właśnie o kobietach z
Ravensbrück.
Wstrząsający wiersz,ale potrzebny.Pozdrawiam
serdecznie:)
Nie ma imion.
Dopóki pamięć... gdyby jeszcze przestroga.
okrucieństwo wojny:(
pozdrawiam:)
...pomilczę...
Dramatyczny wiersz.
Dalej pomilcz. Pozdrawiam!
wiersz bardzo przejmujący. zgadzam się absolutnie z
jego przesłaniem. czy to przypadek, że w wierszu
występuje Ravensbruck?
pozdrawiam :)
bardzo wymowne, dobrze, że im wiersz zadedykowałaś.
Okrucieństwo i bezsens wojny bardzo dobrze oddane.
Pozdrawiam:)