kobietom z Ravensbruck
nie urodzą już dzieci
swoim mężczyznom
nie założą kwiecistych
sukienek w upalny dzień
oblubienice śmierci
z ich warkoczy
upleciono
eksperymentalny wieniec
wściekłym psom
na pożarcie
nie ma już Anny
Racheli Teresy
tylko w pamięci
podeptanej ziemi
spopielałe kości
autor
Roxi01
Dodano: 2017-04-24 22:00:43
Ten wiersz przeczytano 1499 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
A ku przestrodze pamięć,
na zawsze niech zostanie!
Pozdrawiam!
jest piękny w swojej prostocie. i wymowny. trzeba
pamiętać.
przemawia piękno Twojego serca .. warto pamiętać ..
Witaj. Bardzo wiarygodny i bez zbednego patosu
napisany wiersz. Chyle czola Autorko, za podjecie tego
bolesnego tematu i za bardzo dobre wykonanie. Moc
serdecznosci.
Trzeba wciąż o tym pisać...
Nigdy nie zapominać. Pozdrawiam serdecznie
Trzeba mieć odwagę, by napisać taki wiersz, o takiej
tematyce. Ja jeszcze nie dojrzałem do tego, może
kiedyś.
Pozdrawiam.
piekny, wzruszajacy...
Bardzo mocny i subtelny zarazem. Wymowny..
Chylę czoło i milknę śląc myśli ku ofiarom
Cudny jest ten wiersz!