w kocu dziury
https://www.youtube.com/watch?v=DkTrmXi82Bo
świeć nam słońce zza tej chmury -
grubej, szczelnej jak koc bury.
ja wywiercę w kocu dziury,
a za promyk, jak za sznurek,
chwycę ręką. nie popuszczę!
niech oplata światło bluszczem.
nie dam sobie wyrwać z garści.
chwytaj ze mną. co tak patrzysz?
autor
grusz-ela
Dodano: 2016-10-29 10:31:00
Ten wiersz przeczytano 1600 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
trzymam;-)i nie popuszczę Cię aż do.....tak mi dopomóż
Bóg w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci;-)
Chwytam razem z Tobą:):) )Dzisiaj u nas słonecznie:)
ale energetyczny wiersz:)
chyba slabo ciagne, bo u nas chmurzyska... moze po
obiedzie sie uda:)
:)) Nie popuszczaj grusz-elo, ale może napisz "i nie
puszczę!" - na wszelki wypadek:) Miłej soboty.
:)) Nie popuszczaj grusz-elo, ale może napisz "i nie
puszczę!" - na wszelki wypadek:) Miłej soboty.
Chwytam, choć jakoś niezdarnie, zagapiona.
Elu, wiersz unosi. Bardzo w podobaniu.
I pozdrowienia.
chyba mocno pociągnęłaś za ten sznurek, u mnie świeci,
pozdrawiam
Ale promienne dzień dobry. Lubię :)
Mus... malinowy ;))
Miłego dnia.
Patrzę i podziwiam.
FAJNIE się Czyta
Elu, ja już trzymam! Parzy, ale trzymam! Polewaj wodą,
gaś pożar ręki, gdzieś utknęła :)))) Uściski :)))
Potem promykami pozaszywać dziury i będzie się świecił
koc bury :))
Bardzo dobry na dzień dobry Pozdrawiam Ela
Może też chwycę,skoro zachęcasz-a teraz przydałoby
się.Pozdrawiam i :)) ślę.
świetne! Czsam promienie przebijające sie przez chmury
rzeczywiście wyglądają jak sznury