Kolejny gwóźdź

Otwieram się i znajduję Utopię.
Nie ma tu więcej zaprzeczania
Kiedy mój umysł leci.
Chwila by ocalić moją duszę,
Chwila by zmienić to wszystko.

Cokolwiek może to odebrać muszę spróbować raz jeszcze.
Próbuje i odlatuje.
Utopia ma zalewa mię.
Nie mam sił by próbować kolejny raz,
A dusza wciąż tkwi we mnie.

Jeszcze kolejna szansa.
Walczę, bo wojownik nie rezygnuje.
Upadnę i podniosę, do końca świata,
Póty tego kręgu nie waży się przerwać nikt.
Nie widzę nikogo.

Cokolwiek może to odebrać muszę spróbować raz jeszcze.
Próbuje i..

Chwila, a tu zwątpienie.
Znów odlatuje, lecz nie w sumieniu powrót.
Nie widzę już niczego, a to powód do szczęścia.
Spotykam świadomość i upadam.
Powstaję i walczę.

Cokolwiek może to odebrać muszę spróbować raz jeszcze.
Próbuje i..

Na chwilę przystanąłem.
Bok w bok ze świadomością i zwątpieniem.
ze strony słychać: bądź świadomy tego, co robisz,
a drugiej: nigdy nie wiesz, co może się zdarzyć.
Stoję i wciąż.. Stoję..

Cokolwiek może to odebrać muszę spróbować raz jeszcze.
Próbuje i..

Chwila namysłu.
Świadomość i zwątpienie jeden umysł zrodził.
Mój umysł, jedna rodzina.
Patrzę a tu fascynacja, uwielbienie - miłość.
Mogę wszystko!

Cokolwiek może to odebrać muszę spróbować raz jeszcze.
Próbuje i lecę.
Utopia ma zalewa mię,
Lecz już nie odlatuję - jestem.
Jestem i mogę wszystko!
Kolejny gwóźdź odszedł!

A. N. ;*

autor

maniana619

Napisany: 2012-06-27 Dodano: 2012-06-27 20:59:04

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie