KOLEKCJONERKA...

Kolekcjonerka hmmmmmm sa i takie osoby ojjjjjjj sa
...lecz i na nie przychodzi czas staja sie torfem...i
wtedy jest bol...placz i pytanie dlaczego?...coz ja
tylko z usmiechem:)

Wiersz bardzo ciekawy i wymowny w swej treści... lecz
uczucia rządzą się swoimi prawami... czasem komuś się
zdaje lub komuś się zdawało... czasem są to złudne
obrazy, które tylko sami widzimy... a czasem źle
interpretujemy otaczającą nas rzeczywistość i wtedy
nam się zdawało...

piękny,pięknie napisany wiersz...ale tak dużo w nim
goryczy,może ona niepotrzebna,może z innego miejsca
obraz będzie bardziej kolorowy

Prawdziwy bardzo życiowo wiersz...:)
Można dzisiaj wielu spotykać
Kolekcjonerów miłości
Na pozór tego nie widać
Na twarzy uśmiech ich gości

W każdej kieszeni słów wiele
Aby „przypadkiem” je rzucić
Oczarować pięknością
I serce do siebie skusić

Swego rodzaju zawody,
Że można dokonać łatwo
Podbojów na sercu czułym
Gdy wskażą „miłości” światło..

W wierszu nutka zwątpienia ścieli rozstajne drogi.
Pomyśl tylko że może… szukanie prawdziwej
miłości stwarza takie powody. Treść wiersza bardzo
wymowna i łatwa w odbiorze.

Ona ciagle szuka... namietnych milosci, zamknietych w
pragnien obrazach. Pomieszaly sie jej uczucia i
pragnienia. Juz nie wie, do czego dazy, wszystko zdaje
sie iluzja, wiatrem, ktory przegania prawde. Serce?
Coz serce szadzia pokryte... Nie zdolne juz do
odnalezienia wlasciwej drogi. Wszystko w nicosc
prowadzi. Trzy zwrotki wiersza niezmiernie wymownego,
niezmiernie poetycznego.

Kolekcji nie tworzą przypadki napotkane po drodze, to
coś wyjątkowego, co oznacza, że poczułeś w sobie tę
wyjątkowość i odbyłeś długą drogę. Odpowiedź w Twoim
KOSIARZU
,,Kosiarz marzeń wyszedł na łowy czyj umysł zniewoli
pisanymi słowy komu sypnie w rozmarzone oczy (...)
komu skradnie uśmiech i sensu istnienie...

...ciekawe są pasje...serca niejednego...

wiersz napisany wspaniale poetycko, gdyby tytuł
brzmiał kolekcjoner mógłbym pomyśleć, że to o mnie,
chociaż jak się tak zastanowić to jest tu dość spora
grupa osób, do których te słowa by można dopasować.
Chyba w większości z nas jest zapotrzebowanie do
kolekcjonowania uczuć i staramy się o kolejne
eksponaty przybierając maski smutku, wesołości, często
sami tworzymy wzajemnie iluzje, które obustronnie
akceptujemy. Bywa też tak, że powodowani brakiem
odwagi ukrywamy się za wymyślonymi obrazami by też
powiększyć soją kolekcję i często udając eksponat
jesteśmy sami kolekcjonerami....dlatego ja wolę
krytykować siebie niż kogoś, bo nie wiem kim sam
jestem ............

KOLEKCJONERKA Namietnosci- ktore nie sa niczym innym,
jak rozmaitymi stopniami goraca i zimna krwi....To
wreszcie Kaprysnica -Kolekcjonerka , ktora czesto
widzimy jak z nadzwyczajnym wysilkiem i niewiarygodnym
nakladem pracy dazy do uzyskania rzeczy, ktore tak
naprawde nie przynosza jej pozytku, wrecz nawet
niekiedy szkode, ale za ktorymi sie upedza bo po
prostu ich chce....

wiersz ma dusze ... ciekawie napisany i warto się
zatrzymać...by pomyśleć...

Wiersz pełen dobrych metafor,lekki w odbiorze,super
się czyta

Wiersz metaforyczny, rytmiczny. lekki i płynny w
odbiorze, starannie dobrane rymy. Nasuwa mi się w tym
momencie przysłowie: Mieczem wojujesz, od miecza
giniesz. Dobry wiersz.

Zatrzymał mnie na bardzo długo Twój
piękny,zastanawiający wiersz.Utarło się
przeświadczenie, że to mężczyźni są
kolekcjonerami.Czasem jednak bywa inaczej...

Kolekcjonować miłości?...to takie niewdzięczne
zajęcie... rani, prawdziwe uczucia... Pięknie i
artystycznie napisany wiersz.