Komnata ciszy serca

***Tobie***

Gine! nie dostarczono mi mych marzeń!
Ile trzeba by dostać ten skarb którego już nie chce...
Łudze się ale już nawet nie czekam
Z "tym" trudno żyć
lecz jeszcze gorzej "tego" nie mieć

"TO" to tak niewiele a tak trudno to znależć
czy ja obumieram?
NIE!

Nie daj mi Boże Kochać!
Nie daj mi Boże szczęścia!
Bo na to czekam dziś!

Ślepe zaułki, ciemne rozdroża...
Łzy były potęgą mego istnienia...
Nie daj mi żyć, wtedy gdy chce!
Nie kłam że będzie inaczej!

Dlatego nie daj Bóg bym skosztowała tej spragnionej miłości!
Mogłabym się nią udławić!
Wtedy rozlał by się kielich wina który to nosze pod swym sercem...
Na twe białe buty anielskie ze złota...

Wtedy podeptał byś moje jedyne pragnienia
Mieszkające w komnacie ciszy serca...

Dziś wszystko jest bez zmian
Bo nie dajesz mi szczęścia!
Dziś żyje bo nie chcę
I nie kocham bo...

Nie dałeś mi nawet przekleństwa...

***Ja***

autor

sheenaz

Napisany: 2005-11-07 Dodano: 2006-01-20 17:53:51

Ten wiersz przeczytano 919 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie