Koniec

To koniec swiata...
zawisla cisza zbyt dlugo
I jakies wokol gdzies cienie
probuja mnie tu zatrzymac
Upadam
piekacy bol...
chora tajemnica
i brak zdrowego rozsadku.
Zmysly buduja architekture przerazenia
Z wysoka czuje jak
spadaja tablice Mojzesza
Przygniataja
pierwsze wejrzenie i slowa
otwieraja usta grzechem zatopione
-Nie przyznaje sie do niczego-
Siedze na przeciw Ciebie
i ta jasnosc w supelki zawiazana
i chce mi sie smiac...
Popatrz na nieme usta
pozostaja szczere
jedynie zrzucaja z siebie
nieslyszalne slowa
Zapytaj mnie czym zgrzeszylam?
A echo mej przyzwoitosci
polknie litery
I nie bedzie juz swiata.

autor

farciara72

Napisany: 2012-02-12 Dodano: 2013-05-29 12:52:55

Ten wiersz przeczytano 827 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie