Konstelacja chaos

Księżyc zapukał w okno zimną dłonią
Ktoś odgryzł mu oblicza połówkę
Choć gwiazdy na rozkaz mu się pokłonią
Nie zmusi bym i ja schylił swą główkę

Mówię...popatrz, popatrz i zgaśnij
Tak jak i ja gasnę o świcie
Wraz ze mną na wieczność zaśnij
Nie prośmy więcej o przeżycie

Bądźmy ten moment, tą chwilę
Pokażmy się wszystkim dokoła
Na słowa się wzniosłe nie silę
Przekazać nic dusza nie zdoła

Zaświecę twym blaskiem zza chmury
Uniosę w górę wątłe ramiona
Zaklinam przebiegłe wichury
By moją niebios była korona

Nazwę wy mi nadajcie
Syriusz zajęty?... nie szkodzi
Cześć należytą oddajcie
Gdyż nowa gwiazda się rodzi...

autor

Głos z szafy

Dodano: 2005-02-07 01:28:20

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie