korzenie

korzenie nasze
pług podciął ostry
gdzie z dziada pradziada
w ziemie swoją wrosły

lemiesz aż zazgrzytał
w korzeniach włości
i odciął pepowinę
tym co już podrośli

by odfrunąć ze stada
jak spłoszony ptak
i zgłębiać te wartości
co proponuje świat

gdzie ziarno bez ziemi
owoce wydaje
a edukacja
wiedzę swą rozdaje

by słać czasem listy
do taty i mamy
przyślijcie wspomogę
rodzice kochani

bo choć niby życie
stało się ciut lżejsze
początek nie zawsze
wyglądał na lepsze

czas szybko przeminął
zmieniło się wiele
o korzeniach tamtych
jest w sercu wspomnienie

i w tym tylko jednym
nie zachodzą zmiany
miejsce w które się przyszło
gdzie prochy powstały

autor

Dajna1

Napisany: 2013-11-14 Dodano: 2013-11-14 12:36:53

Ten wiersz przeczytano 2345 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie