krajobraz u schyłku

Pięknie oddałaś obraz przemijania.
Pozdrawiam, Amnezjo

przemyslane*

szczerze potrafisz pisać i to nie banalnie Twoje
wiersze sa bardzo przemysleń i tez ten wiersz skłania
do zastanowienia jak jesień , czas gdzie słońca brak
promyka i nad samym też sobą nad przemijaniem
pozdrawiam ciepło:)

wspaniały w całej krasie

Świetna metafora na starzenie się człowieka a galeria
westchnień, aż westchnąłem;

Odczytałam jak Robin. Bardzo ciekawie.

kokonią się jest superanckie;

Nie znajduję lepszego tytułu i zakończenia, tak
ciepłego z godzeniem się na...

Robin jest dobrym czytelnikiem ty piszesz dobrze I
swietnie umiesz ukrywac glebokie przykre tematy pod
delikatna warstwa liryczna, a jak sie ja odsloni....
matko, jaka tam glebia.... ale nie pusta:)
Pozdrawiam cie I buziaki na noc :)

Metafora śladu upływu czasu. Podoba mi się. Miłego
dnia

Robin, cieszy mnie Twój odbiór.
Dobrej nocy.

Qerischa - dobrej nocy.

Recenzent - pozdrawiam.

Nowicjuszko, Magdo - uściski.

Kamykow, Smutna _ dziękuję.
Pozdrawiam
:)