Krótki żywot słowa

czasem tu,na beju jeden głos-to za mało by uczcić
wiersz...
temu należałoby sie o niebo wiecej niz jeden!
chyle czoła!

Bez zapisania w granicie najprawdopodbniej ulegną
zapomnieniu w miliardach niepamiętliwych głów.

Wiersz skłaniający do zadumy nad przemijającym
życiem...obok Twoich wierszy nie można przejść
obojętnie zapadają głęboko w serduszko

choć żywot słowa tak krótki ma ono swoją magiczną siłę
-pozdrawiam

Słowa najbardziej odciskają się w naszej pamięci.
Wiersz zmusza do refleksji.

Ah jakże mało może po nas zostać, a może nawet nic.

Bardzo ładny wiersz, podoba mi się:) Pozdrawiam

Niektóre słowa nigdy nie umierają, niektóre żyją w nas
samych. Ładnie, pozdrawiam ciepło.

Twoje słowa, zamknięte w poezji zostaną utrwalone w
niejednym wrażliwym sercu...

Choć słowa są ulotne, ich wycinek pozostanie w
pamieci...poza kartkami papieru i skał granitu
pozostaje słowny przekaz...może troche
przekształcopny, ale jednak...

słowa są ulotne ,gesty pozostają w pamięci , życie
nasze jak gesty, Pozdarwiam

A słowo stało się ciałem...

Przecież te wykute w skale to też słowa, a słowa
wyryte w pamięci potrafią być wieczne. Krótki żywot
mają tylko te nieistotne, rzucane na wiatr.

Słowa zostają w pamięci i w sercu,można do nich wracać
i to jest świetne.Z czasem nabierają innego
znaczenia.:)

Bardzo piękny i refleksyjny wiersz o naszym
przemijającym życiu, pozdrawiam.