Krótkie życie niebieskich oczu

Weszła w las ciemny tak straszny jak noc
Błądziła samotnie, ktucho lękliwie
Błękit w jej oczach jak gwaizd dalekich promienie
Drogę oświecały, by pomoc jej nieść
Bolały drzazgi w jej stupkach maleńkich
Strach dawał jej wciąż o sobie znać
Tak właśnie czujna panienka o niebieskich oczach
Błąkała się wśród wielkich, rozstrzelistych drzew
Nagle zza krzaków bestia wypęłzła
Nie było rady... dziecina rozpłakała się
Bestia swe kły w dziewczyny ramie wpiła
Zanim zobaczyła jak stawy tęczówki
Na próżno teraz przepraszać po stracie
Wsiąkną już jad nieodwracalnie
Niebieskie oczy zamknęły się... na zawsze

autor

czarnytrampek

Dodano: 2005-04-11 14:45:12

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie