Kruchość chwil

Swe marzenie schował pod wodą jeziora przejrzystego
prowokując dziewczęce oko
do tego,
aby zechciało zapatrzeć się w toń zieloną,
by odkryć myśli jego...
Pod chmurami, które kładą ciężkie cienie na wodzie czystej,
skrzętnie ukrył chwile bolesne, które utopił…
w najgłębszej z wód.
A nocą chłód łagodził zmęczone członki po upalnym dniu
i budzi zmysły, które kazały pamiętać o niej.

Smutno w pojedynkę w tak niezwykły wieczór.
I nawet, gdyby gwiazdy miały spaść to nie czuje się strachu
bo nie mam obok Miłości…
I nawet, gdyby cykady świerszczy
z przemęczenia miałyby nie zagrać koncertów
nie będzie płakać
bo nie ma z kim wsłuchiwać się w melodię jednostajną…

Kocha dramatycznie,
Kocha całym sobą,
ciałem i umysłem…

Rozchoruje się znowu bo kwiatów bez okazji nie kupi,
nie przytuli bezinteresownie,
Nie będzie szeptał czule i cicho do ucha.
Nie ogrzeje jej zziębniętych stóp i dłoni.
Wino nie będzie tak samo smakować jak wtedy.

Nad brzegiem jeziora stoi,
a gwiazdy są tak daleko,
żadna nie chce spaść…

Stracone życie…
bo w pojedynkę,
bo bezpotomnie
przeżyte?!

autor

GiNna

Dodano: 2006-08-02 13:21:11

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie