Krzyk
Odchodzą pozostawiając nam smutek.
Ogarnia rozpacz, cierpienie, apatia.
Azyl samotności oddala od życia.
Natrętne myśli gnębią rozsądek,
nasycają fioletem jak u Muncha.
Szaleńcze wizje na granicy jawy.
Strach czerwienieje na horyzoncie.
Niemy krzyk powraca echem, drąży mózg.
Ucieczka przed sobą wielką przegraną.
Inspiracja obrazem Krzyk Edvarda Muncha.
autor
Zyta
Dodano: 2010-01-24 11:44:15
Ten wiersz przeczytano 3123 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Ucieczka przed sobą wielką przegraną.
- zdanie powala
Samego obrazu nie widziałem,ale opisałaś dostatnio,aby
przywołać skojarzenia-ucieczki przed sobą jeszcze nikt
nie wygrał,ale niemy krzyk pozostał bardzo
przeraźliwy...powodzenia
Uciekam przed taką wizją-wiem oszukuję samą
siebie-ciekawe emocje.
Ciekawie odbierasz ten obraz, ładny wiersz.
taaak... przed sobą samym nie ma ucieczki. czasem to
przerażający fakt.
+++
pisanie do obrazu,też to zrobiłem,dlatego rozumiem
doskonale,że wczułaś się na maksa żeby odbić obraz na
kartce w słowa,trudna ta technika,ale jak już powstaje
to jak wypuścić sto białych gołębi równocześnie...za
pomysł,wykonanie u mnie masz owacje na
stojąco...pozdrawiam na plus
nigdy nie widziałem tego obrazu ale jak wiersz jest
ładny to i chyba obraz jest muszę go zobaczyć ładny
wiersz pozdrawiam i zapraszam do siebie