Krzyk bezradności.

Byłeś tu.
Na mych śladach kreśliłeś
Kształty wrysowane w
Obraz wypaczonego świata.
A On niby litościwy,
Niby miłosierny zabiera
Cię do swej krainy,
Bez mrugnięcia okiem
Wysusza źródło życia
Piepszony wszechmogący
Odbierający nadzieję.
Nie ma Cię już.
Na mej mapie przyjaciół
Pusta plama i szklanka łez
Wieczorem wypita.
Dla mnie wciąż jesteś,
Gdzieś tam za jasnym światłem
Na końcu tunelu dalej żyjesz,
Tylko lepiej i cieplej...

Dla Barego...

autor

czarodziej

Napisany: 2007-12-03 Dodano: 2007-12-03 19:46:35

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie