Krzyk duszy...

Gdy noc usiadła na moim piórze...

Ciemność nastała,
mrok objął w panowanie mą dusze,
wyzwolenie to, czy katusze?
Udany dzień,
udana noc,
udawane życie,
prawdziwy koniec?
Wiruje świat,
wędrowny sad ludzi,
czy marzenia ktoś zbudzi?
Słyszysz melodię?
My i oni, hej echo, za czym gonisz, gonisz, gonisz...
Uciekaj prędkonogi czasie,
jutrzenko mej miłości,
zbawicielu mych oczu.
Nie bój się, jestem tu,
brakuje tchu, brakuje tchu...
Powietrze przelewa się z ust do ust,
smutek jest tuż, tuż tuż...
Obejmę Cię... O nie! Nie... Nie...
I tak nie wiedziałem co robić mam,
gdy narowisty rumak pomknął w siną dal.
I tak się skończył piękny sen,
za dużo wiem? Za mało wiem?
za dużo chcę? Za mało chcę?
pamiętasz pozytywko?
Kręciłaś się, słyszę Twój śpiew...
Przepraszam drogo,
prowadząca do nikogo, zgubiłem Cię...

Koło mnie stał anioł, w czarnym garniturze...

autor

JJ

Dodano: 2008-05-15 23:39:47

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie