krzyk milczenia
słowo może człowieka zabić
zabić od środka, jak na pal nabić
duszę zbolałą
słowo to oręż, co bezlitośnie
tnie duszę czyjąś, rani i kłuje
nikt się nie pozna, nie poratuje
słowa twe brzęczą w mojej pamięci
słowa bolesne i mimo chęci
nie mogę słów tych w niepamięć puścić
jak dźwięk złowrogi milczenie krzyczy
łez moich chyba już nikt nie zliczy
przyjdź do mnie teraz, powiedz słów parę
spróbujmy zdanie powiedzieć razem
wybaczyć sobie te chwile gorzkie
spróbujmy kochać... nie tylko troszkę
Warszawa, 24.08.2008
autor
merida1983
Dodano: 2008-08-24 09:42:02
Ten wiersz przeczytano 541 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
tak jest ze słowami, te które ranią, zapadają na długo
w pamięci, bardzo dobra treść wiersz:)
W wierszu swoim pokazujesz w niewielkim przekroju jaką
siłę ma słowo, może: niszczyć, budować, rujnować,
wskrzeszać, ranić, leczyć itp., itd., gratuluje
pomysłu.