księgi płoną na zielono..

a księgi niemo płoną na zielono
w jedynym z możliwych - jaskrawym sprzeciwie,
ciśnięte w płomienie zrozpaczoną dłonią
za to, że słowa w nich były falszywe..
bo on nie kochał, jak w książce pisano,
nie walczył, nie tęsknił, nie pisał mdłych wierszy,
lecz łokciem w żebra cię budził co rano,
bo przecież śniadanie musiał dostać pierwszy..
zamykasz oczy - to zemsta jedyna,
gdy drzesz beznamiętnie kartę po karcie,
dusza dziurawa, lecz ciało wytrzyma,
by znowu wystawić się na rąk wstrętnych pożarcie..
leśny duch z nakrapianych literami stronic
zamienia się w zielony,liśćmi wonny dym,
ach.. gdyby tylko mógł cię bronić..
..lub gdybyś mogła ulecieć wraz z nim..

autor

ash

Napisany: 2006-12-29 Dodano: 2006-12-30 00:03:19

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie