ku pamięci

mówiłaś "kocham życie" ściskając me dłonie.
ja ze łazmi w oczach modliłam się o nie.
mówiłaś "jestem jak statek na fali".
zły wiatr mocną falą ten statek rozwalił.

samotność tak srogą nauczkę dać umie.
jesteś sam jak palec w ludzi tłumie
i chociaż wokół świat tętni życiem...
...jesteś samotny - umieraj w ukryciu.

gdy twoja droga koniec swój miała,
byłam przy tobie, umierać wraz z tobą chciałam.
człowiek nie umie pojąć cierpienia...
i chociaż się stara - nic się nie zmienia.

w życia zamęcie pojąć nie mogę
dlaczego wybrałaś samotności drogę,
bo kiedy przyszła śmierć okrutna i sroga,
modliłaś się samotna do Boga.

czym więc były twoje nauki?
a przeciez mogłaś w chwili ostatniej tulić swoje wnuki.
twe życie choć pełne ludzi było
samotną walkę z chorobą przegrało... i się skończyło...

Czy to ma znaczenie, że kogoś mamy? Zastanawiam się dzisiaj. W chwili śmierci żal nam tych, którzy po nas zostają, ktorzy nas kochają, którzy cierpią jeszcze bardziej niż my... zostawiamy ich tu , na tym padole łez i idziemy... samotną drogą w nieznane...

autor

Edytka77

Dodano: 2007-05-02 10:10:55

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie