Z kuferka
nie pochwyci dusza samotności
poezji mieniącej w barwach mrokiem
jeśli choćby mały cień nadziei
w wędrowaniu jest tuż przy jej boku
wiatrem gnani na dzień każdy z szansą
w myślach nałożoną i skarb wspomnień
dzięki którym światło nie dogasa
jakby wskrzesza w trudzie iż to jeszcze
nie jest przypisany koniec z losu
może wiosna serca orumieni
spójrz na stopy spływa szarość wroga
wnet i drogi na wtór nam zielenią
zaczną młodopięknieć
Komentarze (17)
Oby
:)
Dziękuję serdecznie _wena_:)
Pozdrawiam cieplutko, słonecznej niedzieli:)
piękny wiersz
ciepło pozdrawiam :)
Dziękuję serdecznie Grażynko za przeczytanie i
słowa...
Pozdrawiam Cię niedzielnoporannie i życzę miłego,
pogodnego dnia:)
Wiersz z niepokojem w tle, ale też i z nadzieją na
końcu, oby
było lepiej, oby.
Pozdrawiam wieczornie, Rozalko.
P.S Ja bym napisała ze skarbem wspomnień, nie z
skarbem, ale to nie mój wiersz. Dobrego wieczoru i
nocy życzę.
Dziękuję pięknie wszystkim gościom za zatrzymanie się
przy wierszu i słowa w komentarzach:)
Pozdrawiam Was serdecznie i życzę miłego wieczoru:)
Oby wraz z wiosną wszystko się odrodziło
Pozdrawiam serdecznie :)
Niech ta szczególna kochana wiosenka serce i myśli nam
odmieni. Na lepsze. Pozdrawiam.
Piękny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Wiosna potrafi odmienić całe życie i mam nadzieję, że
tym razem również. Pozdrawiam ciepło :)
Choć nie jest łatwo, trzeba mieć nadzieję. Piękny
wiersz. Serdecznie pozdrawiam :)
Wiosna zawsze przynosi promyk nadziei, zmienia
nastawienie na bardziej pozytywne. Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Nie traćmy nadziei. Bez niej jesteśmy bez chęci do
życia. Pozdrawiam serdecznie z podobaniem:)
Z wiosną rodzą się nowe nadzieje...oby wszystko
wróciło do normy...
pozdrawiam Rozalio
oby wiosna serca odmieniła.