Łagodność wieczoru

Mrok wieczoru płynie w przestworzu
Wody sadzawki coraz ciemniejsze
Gwiazdki karły te drobiny
Pokazują swoje twarze sadzawki głębiny

Zapraszam je gestem milczenia
One rozpalone tą ciszą
Drżą wysoko i tanecznie wiszą
Ponad wodą, obok złotego słońca

One takie drobniutkie jak roczne dzieci
Wyglądają z nieba niebieska kalką
Zapraszam, one swe główki smutku
Na tafli sadzawki delikatnie kładą

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-11-18 Dodano: 2014-11-18 05:54:47

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie