Łańcuszek pokarmowy

Jakiekolwiek skojarzenia osobnicze i sytuacyjne są zbędne. Nie ma to nic z rzeczywistości. Rymy i nic nadto.

Nad strumykiem rosła wierzba,
usiadł na niej ptaszek, dzierzba.
Nazywany też gąsiorkiem,
dla owadów jest potworkiem.

W dziobie trzymał małą żabką.
Bocian miał na płaza chrapkę
Z wody się wygramoliła,
no i żywot zakończyła.

Trochę wyżej, na polanie,
ptak umieścił swe śniadanie,
może obiad lub kolację,
wyszukawszy wpierw akację,

(taką drzewo ma opinię),
więc poprawnie – na robinię
i na kolec tejże nabił,
czym swą piękną żonę zwabił.

Była świadkiem też polana,
jak lis złapać chciał bociana,
sam mógł paść ofiarą wilka.
Wystarczyła jedna chwilka,

sójka kiedy to ujrzała,
ostrzegawczo zaskrzeczała.
Nie na darmo ją nazwano,
„strażnik leśny”. Nawet rano,

gdy polują jeszcze sowy,
tchórze, kuny (i gajowy?),
sójka czujna niczym ważki,
wciąż „zapewnia” im porażki.

Jednak mściwe kuny leśne,
zaskakują sójki we śnie,
i dość często, nawet one,
są przez kunę... wypłoszone.

Nie chcę zdradzić co takiego,
spotka sójkę, a dlatego,
że ten wiersz, jest też dla dzieci,
no i efekt byłby kreci…

Spytacie, „A co z sową”?
Ustalę to „ab ovo”,
metodą podsłuchową.
Ale nie ręczę głową…

autor

DoCent 1

Napisany: 2020-05-02 Dodano: 2020-05-02 20:47:12

Ten wiersz przeczytano 1043 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie