Lęk

Czuję lęku pokłady
coś nie idzie w parze ,
szukam w sobie wady
po oczach sam się rażę .

Całego siebie tobie ofiarowałem ,
wszystkie dary tobie oddałem .

Dary te są symboliczne
oddają moje wnętrze .

Czy boisz się naszego wyzwania ?
Nasza miłość jest nie do pokonania
im większe oddanie
potężne przywiązanie ,
możemy już razem śnić .

To lęk miłości nie sprostania
w umyśle zakątków się dostał
każda myśl dokładnie rozszyfrowana
lecz strach jeszcze tylko został .

Głowa strachem przeprana
rozpaczliwie o tym myślę
jakim lękiem smakowana
w zmysłach uczciwości .

Przestałem się już bać
nie czuję drżenia ciała
chcę zacząć spokojnie spać
lęku myśl mnie sprowokowała .

Zmysłowość za zmysłowość ofiarowana
zawsze mnie będziesz miała , swojego pana .

Dziękuję , że jestem wybranym
lęk czuje po kościach
ze strachem w szczęściu kąpanym
złością odżywiany .

Lęk mnie za gardło chwyta
siła zakłamania
miłość z myśli czyta
daremne moje zmagania .

Ona jest przy mnie
i miłością do mnie krzyczy
lęk?
strach?
ale przed czym?
jeżeli masz mnie na smyczy .

autor

milczarekslawek

Napisany: 2010-09-10 Dodano: 2010-09-10 15:43:21

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie