Lęk

I tylko strach przed skrzywdzeniem zamyka mi oczy
Nie, nie chce widzieć tego błękitu
Tej fali blasku, promieni rzęs długich
Ogników, co kuszą by im powiedzieć...
Nie, nie wymówię słów, co w sercu kryję
By nie obnażyć mej bezsilności
Mych uczuć, mych pragnień
Mej miłości
Zabić w sobie to pragnienie
By na powrót stać się sobą
Szarą nieokreśloną osobą
Bez pragnień i dążeń
Już bez miłości
Bo mój czas przeminął
Nie mogę dać jej prawdziwej miłości

autor

darkoblue

Napisany: 2005-10-24 Dodano: 2006-10-10 10:45:49

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie