lekcja

- Co robisz tato? - zapytał młody.
- Wersalkę synku - odpowiedziałem.
Trzydzieści sekund... - powrót melodii...
Mógł nie dosłyszeć - to zrozumiałe.

Znowu tłumaczę co właśnie tworzę.
Zadowolony skinął - rozumie,
po pół minuty... - czy ma sklerozę?
Denerwujące, ale powtórzę...

Następna chwila... cedzę przez zęby...
trzęsie mnie, ale... mój - czterolatek...
Lecz gdy kolejny... - ''G... !!! ...(coś o... nędzy)!''
Nie powinienem - nie wytrzymałem.

Olbrzymie oczy wpatrzone w moje.
Przekorne błyski - niby na smutno.
W uszach grzmią słowa - ciche, spokojne
- Łóżko skończyłeś i robisz g... ?

I wszystko jasne nagle się stało
- manipulował mną mały pędrak.
To takim testem było. Zabawą.
Sprawdzał jak można ''starego'' zdeptać.

Łatwo uwierzyć, że to ty rządzisz,
masz rację, umiesz, jesteś w tym dobry...
Ja na przykładzie tej tu historii
twierdzę, że życie uczy pokory.

autor

swicha

Napisany: 2013-02-17 Dodano: 2013-02-18 00:00:06

Ten wiersz przeczytano 1349 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie