Lekko kopnąć i zepchnąć w przepaść

Dokąd zwiodłeś prawdę?
Widzę, że bardzo daleko już zbłądziła.
Twoje słowa są jak jadowite węże,
które mają obraną moją ofiarę.
A kąszą twoje otoczenie i przekazują mu truciznę.
Sam ją starannie przyrządziłeś i osiągnąłeś swój cel.
Oni myślą to, co ty chcesz.
Wiesz, że oni po ukąszeniu dołączą do gromady węży,
oplatających moje ciało.
Nie słyszę nic prócz syczenia.
Nie czuję nic prócz wijących się potworów.
Nie widzę nic prócz ciebie.

Nie wiem czy uda mi się jeszcze złapać oddech,
bo jeden z nich uwziął się na moją szyję,
dlatego póki mogę tak wykrztuszę z mojego serca
życzenie dla ciebie,
żebyś może kiedyś później,
widział coś więcej niż butelkę
i krótką sukienkę.

Z moim zimnym ciałem pod twoim stopami,
możesz zrobić co zechcesz.
Lekko kopnąć i zepchnąć w przepaść,
odciąć kończyny,
czy rozerwać klatkę piersiową i po środku niej ujrzeć puste miejsce.
Podpowiem ci gdzie jest moje serce.
W twoim poważaniu.
To co zrobisz z moim ciałem będzie bez znaczenia,
bo zbezcześciłeś na oczach wszystkich mą duszę.

Nie pozwolę odebrać sobie godności.
Dlatego sama wezmę jak Kleopatra VII
podłą głowę kobry we dwie dłonie
i niebezpiecznie dotknę nią mej szyi.
Niech przebija się zębami przez moją skórę,
niech sama, jeszcze tej nocy umrę
i ciebie chociaż pozbawię tego grzechu.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2012-10-29 Dodano: 2015-05-28 01:13:09

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie