Lirycznie

zawsze lubię wracać do twoich miniatur Elżuniu

Pomyślałam o jesiennych kolorowych liściach
szeleszczących na wietrze;
podoba mi się też ścieranie kurzu nagromadzonych trosk
i smutku.
Co dzień to robię, usuwam je a one uparcie powracają i
uśmiechać się nie pozwalają.
Z podobaniem lirycznej melancholii,
pozdrawiam serdecznie :)

piękny z nadzieją wiersz. Ślicznie pozdrawiam.

Ale te dziewczyny maja zdolności. Nigdy bym nie
pomyślał że szelest wpływa zbawiennie na smutki i
troski wszelakie. I że da się zabić myśli ale tylko te
oswojone pustką. Cudowna wyobraźnia. Żałuję że tak nie
potrafię ale w sumie przecież nie noszę sukienek i
tylko gminny jestem. Pozdrawiam z wielkim plusem i
jeszcze większym uśmiechem:)))))

Dołączam do komentujących- piękna liryka.
Ślę serdeczności :)

z podobaniem przeczytałam , pozdrawiam serdecznie :)

Smutne liryczne klimaty, ale puenta rozjaśnia wiersz:)

Przesmutnie i pięknie. Wiara i nadzieja w chwilach
niepewności ułatwia przetrwać do świtania.
Pozdrawiam ciepło.

Ładnie, z wiarą i nadzieją pokonamy problemy.
Pozdrawiam Elu

Bardzo ciepły wiersz, pełen spokoju.
Pozdrawiam :-)

Melancholia dużej urody.
Serdeczności Elu :):)

Masz wiarę i nadzieję, po wersach Twych sądząc, o Pani
niosąca światło nieświadomie w noc wędrowcom znużonym
poszukiwaniem drogi i domu. Pozdrowienia serdeczne
ślę.

Piękna, chociaż smutna liryka Elu.
Potrafisz poruszyć serce.
Pozdrawiam cieplutko Kochana :*

Smutna melancholia, ale z wiarą i nadzieją w puencie,
pozdrawiam ciepło.

Pięknie i lirycznie... Miłej soboty Mgiełko:)