Litota
Zostawić niedopowiedzenia
gdyby wszystko zamknąć
nie będzie świeżych poranków
świat by umarł.
Tylko wycinki prasowe
w literaturze specjalistycznej
w kilku językach
z trudem maskują sens.
Przyswajanie rzeczy
niezwykłych i nowych
nigdy na łapu-capu
lepiej wdepnąć stopą
w środek kałuży
dla wzmocnienia argumentów.
Pomijając wszystko inne
nie tracąc cennych sekund
jestem do dyspozycji
zagłębiać się w niemych dramatach
miłostki traktować równie swobodnie.
Bez ładu i składu
formułuję rozpaczliwie sylaby
bezosobowym pismem
by można odczytać
z ruchu warg
cichutkie tykanie zegara.
autor
falkon
Dodano: 2023-11-03 15:29:19
Ten wiersz przeczytano 857 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Nie, świat nigdy nie umiera.
To umierają tylko ludzie
anna.
Trochę nie tak jak myślisz.
Ale dzięki, że jesteś u mnie.
litota osłabia przekaz i wcale nie jestem pewna czy to
dobrze.
Litota służy jako element stylu, nie tylko do przekazu
konkretnego sensu. Autor używa subtelnych sformułowań,
które przekazują ukryte znaczenie, tworząc atmosferę
niedopowiedzenia. Wiersz wydaje się poruszać temat
rezygnacji z wyraźnych słów na rzecz mniej jasnych, co
można interpretować jako próbę wywołania dyskomfortu.
(+)