Los płata figle
Mijają lata, było ich już bardzo wiele
Pamięć, wspomnienia to co było piękne
To piękno było i pozostało we mnie
Błagam los , by zostało to niezmienne
Samotne rozmowy w których tęsknot wiele
Wypełniają mi życie w nich barwne chwile
Ten piękny urokliwy stan, nie jest kapryśną
chwilą
W pięknie z tobą idę, chodź ty z daleka
wspomnienia we mnie wciąż żyją
W mojej samotni tylko dobro stawiałem na
szali
W samotnej przyjaźni wygrałem piękne
życie
Patrzę w kierunku, tam gdzie ty, by się
pochwalić
Skrawkiem mojego szczęścia, by dzielić się
w zachwycie
Mijają lata było ich już bardzo wiele
Byłaś realna obok mnie, wieczorem i o
świcie
Los bezwiednie rzucił nas w odległość
W marzeniach , widzę ciebie gdy idę w
senność
Autor:slonzok
Przypadek sprawia, że wchodzimy na właściwą ścieżkę
Komentarze (7)
Pragnę podziękować. Twój dzisiejszy komentarz u mnie
to piękna poezja i kto tu jest poetą ? :)
Ładny wiersz, wzruszyłam się:) Pozdrawiam niezwykle
serdecznie:)))
W ŻYCIU PIĘKNE SA TYLKO CHWILE I DLA NICH WARTO ŻYĆ ;)
samotność i tęsknota , jak siostry bliźniacze,jakże
dobrze mi znane -pozdrawiam milutko
Piękny to przypadek i los gdy ścieżka wspólna :)
bardzo ciepłe i romantyczne dobranoc :-)
Witaj..pięknem słów wzruszasz i serca otwierasz
ciepłem i skromnością urokiem swojej duszy niech minie
samotność ,życzę Tobie bliskiej drogiej kochanej
istoty.pozdrawiam miłego dnia++++++