Łóżko

„„Ciesz się, późny wnuku! Jękły - głuche kamienie: Ideał - sięgnął bruku --“.“

Te łóżko było stare, ktoś je rzucił do ogrodu, nie było czasu o tym myśleć, ktoś umarł.
Zarosło darnią, wrosło w ziemię.
W ziemi jest bardzo wiele korzeni, kamieni, dzbanów, czaszek, ach jak wiele tam śpi.
Korzenie wierzby karczuje się końmi, zawsze coś zostanie, drzewa się nie poddadzą,
są w ziemi, są ziemią, zostaną.
Potem je wykopałem.
Odrywało się razem z darnią, jakby się zrywało skórę, ta ciemna skóra dostała się na światło.
Ziemia, robaki, piasek, piasek, składnik rajów, budulec.
Czy ktoś wyrzuca ten fortepian symbol, pozbywa się.
Czy ktoś go odświeża. Czego to symbol. Gziącej sie pary, umierania, porodu, snu?
Czas porządków w ogrodzie, palenia starych butów, choinek, wykopywania łożek..

autor

Belamonte

Napisany: 2022-05-07 Dodano: 2022-05-07 08:29:11

Ten wiersz przeczytano 2190 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda Okazje Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie