w lustrze…
w labiryncie luster
rozsypałam deszczowe łzy
pogubione słowa
wymknęły się…
spacerując w chaosie zwierciadła
rozproszyłam senny pył
wicher utkał milczenie
w błękicie marzeń zaplótł czas
w oddali słychać cichość podmuch powietrza
spiesząc się w tafli spojrzeń
wyczekując
na noc
zbliżającą się …
autor
Kika88
Dodano: 2022-01-29 19:53:11
Ten wiersz przeczytano 1636 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
@krystek masz rację trudno się odnaleźć w lustrze
Lotka dziękuje bardzo
Jlewan milo mi to słyszeć
HalszkaM tak można się zagubić w lustrze
Anna tak pogubione słowa
Mada dziękuje
Joviska tak można się zgubić
Sisy dziękuje
Maltech dziękuje bardzo
Pozdrawiam serdecznie :)
z uznaniem pięknie napisane
Piękny wiersz :)
Piękny wiersz :)
W takim labiryncie można się pogubić
Pozdrawiam Kiko :)
W przestrzeni luster. Pięknie.
Pogubione słowa.
Nostalgicznie i pięknie.
W labiryncie z luster rzeczywiście można się zagubić.
Ciekawy wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)
Ciekawa retrospekcja.
Pozdrawiam.
Cudny klimat wiersza, i jak dla mnie w ciepłym
klimacie :-)
Pozdrawiam ciepło :-)
Trudno się odnaleźć w chaosie luster. Pozdrawiam
serdecznie z podobaniem:)