W lustrze odbicie

Gdy Cię pierwszy raz spotkałam
i spojrzałam w Twoje oczy
od razu wiedziałam, że zło Twe serce toczy.

Twój oddech zimny
i pocałunki chłodne
ciała zapach trupi i spojrzenie krwi głodne.

Wyciągasz do mnie
swą bez życia rękę,
na Twej twarzy widzę grymas bólu,
brak życia w spojrzeniu - okrutną udrękę.

Dotykam szkła zimnego
i odkrywam to coś - nieuniknionego,
że ta postać, którą widzę,
to ja - moje nowe wcielenie, ja - której nienawidzę.

Tak trudno uwierzyć,
że to w lustrze odbicie.
To jestem ja od kiedy on wyssał ze mnie życie.

Snuję się teraz po świecie,
za towarzysza mając jedynie jego
i razem szukamy pokarmu krwawego.

Podarował mi to wieczne życie,
chociaż tego nie chciałam..
Jenak odejść od niego nie potrafię,
bo go pokochałam.

autor

lillbjars

Napisany: 2007-08-28 Dodano: 2007-09-01 00:31:27

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie