Łzy

za Mari a Polak ...

Świetny, wymowny wiersz. Analiza tutaj jest zbyteczna,
chociaż każdy ma swój pogląd na poruszony w wierszu
temat.
Pozdrawiam serdecznie Wiktorze :)

...wiara w Boga czy też niewiara mieści się w naszej
psychice,a najbardziej w sercu...a sam Bóg Ojciec nie
istnieje bez Syna Bożego i Ducha Świętego...a czym
więcej nas nieszczęść w życiu spotyka tym większe
pretensje mamy do Boga,a warto by było zastanowić się
nad swoim postępowaniem...pozdrawiam Wiktorze.

Wiktorze, wiersz w moim odczuciu zawiera cały smutek
Świata: utratę sił, obojętność, beznadzieję,
bezsilność, słabość, wyczerpanie i ciszę.
Pozdrawiam najserdeczniej:)

Doskonały monolog stworzyłeś.
I wiele mądrości zawarłeś "Każdy ma własny obraz
świata"
Pozdrawiam serdecznie :)

O Twoim specyficznym stylu i rzetelnych poetyckich
umiejętnościach powiedziałem już wszystko. Często w
Twoich tekstach pojawia się kwestia wiary. To bardzo
drażliwy i delikatny temat, chociażby sprawa wiary i
nauki.
Czy wiara opiera się o naukę, czy może wynika z
bezkrytycznych przekonań o świętości i jednostronnej
prawdzie zawartej w kanonach.
Można by wiele o tym mówić, ale to nie czas i miejsce
na tego rodzaju dyskusję.
Udanego dnia.

Boga Ojca - stworzycila , okreslilam jako prawidłowośc
- istniejącą - wieczną. Uzylem kilku roznychsłow.
Jedny slowem - sięgającdo źrodel nasego języka -
określilbym Go - "Zasadą".

Myślę Mily, ze wiara jest takm elementem, bez ktorego
umysl nie może funkcjonować,jest niedłączna rozumowi i
mysleniu -zawsze odnosi sie do stanu naszej wiedzy( w
tym załozeń) zdobywanej przez myslenie i za pomocą
zmysów nazwanych i uznanych naukwo - zdefiniowanych, i
tym zmyslem, ktory jeszcze nie został nazwany i
zdefiniowany, ktory być może jest w samym rozumie -
jego istotą.

Mily - oczywiście ,ze wiay nie mozna przeciwstawiac
rozumowi: wiara - jest procesem (uswiadamianym) o
charakterze psychicnym - i zawsze odnosi sę do wiedzy
lub założeń.

Jastrzu! - w mojej "bajce" - Duch - jest istnieniem
(aurą jakąs) istniejąca w pojęciu okreslanym prze
marksitow - jako byt o charakterze historycznym - tzn
- zmiennym w czasie - podlegającym przemianie.
Jastrzu! Dla mnie - raczej niewątpliwe jest, ze Duch
powstal - jako zaczątek - z woli stworcy - wraz s
powstaniem świata ozywionego, a napewno - ze
stworzeniem bytow ozywonych - myslących, majacych
rozum i psychicznośc. - tak więc - sprzeczności nie
ma, choć poza tematem pozosteje poczęcie niepokalane.
W tym zakresie - poostawionym poza rozwazaniami - w
pełni daję wiarę przekazo - świadectwu zapisanemu, bo-
po cóż ktoś - mialby zmyślac - "tak niewiarygodnie".
Nie mam najmiejszej podstawy - w świecie, w ktoryym
istnieją udowodnione cudda sprzeczne z całą naturą
bytu - w jego pojmowaniu marksistowkim, ze świadectwo
o niepokalanym poczęciu Chrystusa - jak i inne cuda -
zapewne jes prawdziwe.

Wiary nie wolno przeciwstawiać rozumowi, ale łączyć.
/pieniądze/
A matka jest nieboska :)
Pozdrawiam Wiktorze :)

Matko cóż za wiersz. Obija się o groteske aż dzwoni. W
jakim stylu. Wyśmienity filozoficznez pokretna
psychologią nieopatrznością wydarzeń. Pozdrawiam chylę
czoła.

Matko cóż za wiersz. Obija się o groteske aż dzwoni. W
jakim stylu. Wyśmienity filozoficznez pokretna
psychologią nieopatrznością wydarzeń. Pozdrawiam chylę
czoła.

Masz styl nie do podrobienia.

A propos Ducha Świętego, o czym piszesz w komentarzu
dla Mariusza G. To najbardziej tajemnicza postać
Trójcy. Wierzymy, że Maria "poczęła z Ducha Świętego",
czyli Duch powinien istnieć przed narodzeniem
Chrystusa. Ale to nieprawda. W Credo jest wyraźnie
powiedziane "Wierzę w Ducha Świętego (...) który od
Ojca i Syna pochodzi." Powraca więc - tym razem na
płaszczyźnie teologicznej - odwieczny problem: co było
pierwsze: jajko, czy kura.