Mądre uczą
nie dają się podrzeć
wyrzucić czy spalić
wczoraj raniły
świeżą ostrością
dziś przybrały
łagodny kształt
co zwiastują jutro
gdy zmieniany ich sens
to smutek i złość
to znów radość i szczęście
niewygodne paraliżują
krajobrazy szczęścia
nabierają nowych znaczeń
nasilają fałdy
wzburzonych wyobrażeń
naucz się dostrzegać
meandry ludzkich uczuć
a później wypuszczaj
właściwe brzmienia
autor
@Najka@
Dodano: 2022-09-09 14:30:14
Ten wiersz przeczytano 1161 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
i mądry przekaz Najko.
Ludzkie uczucia, ich wielość, różnorodność,
zatrzymuje refleksja,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo na TAK!
Wiersz, zatrzymał.
Pozdrawiam, Najka.:)
Bardzo trafna i mądra refleksja, pozdrawiam serdecznie
Mądra bardzo refleksja ze świetną puentą, pozdrawiam
ciepło.
Uroczy wiersz z mądrą puentą. Pozdrawiam serdecznie.
Się moc pogody ducha:)
Refleksja zatrzymała. Pozdrawiam
Ciekawa refleksja, co do brzmień, czasem emocje są
zbyt silne i jak to mówią, nim coś pomyślisz, to już
wyrzucisz...
Pozdrawiam serdecznie i przepraszam, sądzę, że wiesz
za co, Najko...
Tak,tak,tak, tak mi pisz.
szacun i głos mój jest twój
Potrafią nieliczni.
Pozdrawiam.
Ładny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Niby wiemy co jest słuszne, ale nie nad wszystkimi
potrafimy zapanować
Nie wszystko da się wyrzucić z głowy i serca ale tak
musi być. Ładny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)