mała Polska

Świat ogarnął zamęt
Opętał wszystko jeden cień
Liście opadłe z drzew obarczają ciężarem chodniki pałętając się pod nogami
Pusto zrobiło się na ulicach
Nawet ptaszyny sterczące na gałęziach straciły chęć do świergotów
To już nie ta nie ta Polska mała
Brak jej barw, brak jej ciała
Zadeptane trawniki od wczorajszych protestów
Szerzy się zło, propaganda wszędzie
Ludzie już nie widza łez brak im współczucia
Kto teraz drugiego wysłucha, kto komu wsparciem będzie?
Kto komu poda rękę w potrzebie?
To już nie ludzie tylko twarze w maskach snujące się po ulicach
Każdy do czegoś dąży nikt nie ma czasu przystanąć Czas pędzi jak oszalały,
Oczami wypatrywane są tylko zyski, ciągła pogoń za pieniądzem zalepiła ludzią oczy.
Czy nie może być jak dawniej człowiek przyroda, wielka miłość wypełniająca nasze serca?
Czy nie możemy znowu się Kochać?
Darzyć się wielkim uczuciem, jakim jest miłość?
Nie zauważamy jak życie przepływa nam między palcami,
Nie widzimy chaosu w naszych duszach,
Ludzie obudźcie się, zrzućcie lód z swych serca, niech wasze oczy przejrzą wreszcie
Bo będzie za puźon..

autor

hanszulmu

Dodano: 2006-11-20 21:20:34

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie