Malarka brzoza

Siedzisz wśród wydm
jak muszla
owiewana piaskiem
szkicujesz to co ulotne
zrozpaczoną brzozę
którą pochłania czas i piasek
jej cichy lament
i drżenie liści.
Tak jak ona patrzysz w niebo
i widzisz jak wolne są ptaki
zażenowana ukrywasz łzy
ja wiem że to płacze ta brzoza.
Ty kreską
Ja słowem
dotykamy to co niedotykalne
i bez nas niezauważone
umarło by naprawdę.

Łeba 12.07.2002 r. godz. 1820 (w pociągu)

autor

Płomień Błękitu

Dodano: 2007-04-17 00:07:19

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie