MALOWANE WĘGLEM

spod ziemi wyszli anieli,
cali w węglowej bieli,
pokłoniwszy się Świętej Barbarze,
serce po sercu,
kolejno,
wracają na szychtę
do swej właścicielki,

zdjęła Ona rąbek chusty niebieskiej,
odebrawszy pokłony górników,
w łzy wdów i samotnych matek,
włożyła świecące kryształy,
i oddała niebu na własność,

odebrały one los powtórzony,
strzępki nieba,
jak zapaski,
zaciągają na nagie plecy,
zostawiwszy ślady łez chuście

wzdłuż płotów płynie człowieczy los,
w oczach czarnych od węgla.

autor

HANA

Dodano: 2006-12-10 18:35:53

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie