Malujesz czarnym kolorem białą...

Powstań.

Zastygają mi w ramionach twoje łzy...
Słyszę dźwięk spadania dumy na posadzkę..
Uleciałeś gdzieś, a z tobą całe dni..
Dni uśmiechu...co zdawały się być szansą.
A wierzyłam, że to ciebie nic nie złamie,
a myślałam, że nie ujrzę cię w tym stanie...
Ty osłoną miałeś być, oparciem moim...
Teraz w twoich oczach wyznanie słabości.
Kocham ciebie, tylko ciebie, zawsze ciebie...
I ocierać twoje łzy, chcę całe życie,
ale wróć do siebie jednym ruchem,proszę!
Tak niewiele bez uśmiechu twego mogę..
Tyle smutku na tej twarzy ukochanej,
tyle bólu, co się zdradza przez ten głos...
Nie wiem wciąż, jak to się stało, że upadłeś.
Coś zraniło cię, zabiło...
Albo ktoś.
Podaj rękę, ja zabiorę cię daleko...
Tylko cicho! Niech nie słyszą kroków naszych..
Dziś pokażę ci, ile dla mnie znaczysz.
Już nie zapłaczesz.

autor

Łucja

Dodano: 2008-07-12 11:00:32

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie