* (mam 32 lata...)

mam 32 lata
mój nienarodzony syn mógłby mieć teraz
12 lat


widzę jak chodzi po pokoju o żółtych ścianach
to jego ulubiony kolor…
podrzuca piłkę, śmieje się


widzę jak zajada naleśniki
mógłby je lubić…


i jak przeciera oczy rano
wiem, że nie lubi szkoły


widzę jego przyszłych kolegów
wiem że piją
że próbują
i chcę o tym porozmawiać
on też chce


zawsze patrzy na mnie gdy zamyka drzwi
zawsze boję się, że to ostatni raz


pomagam mu spakować plecak
kiedy jedzie w góry
ja już przeszłam góry…


i nie pytam kiedy wróci
wiem że tego nie lubi

wróci

to mój syn


teraz miałby 12 lat, psychiczną matkę
i narkomańską przyszłość
i fajnych dziadków


dzisiaj rano nikt nie wychodzi z jego pokoju
ani z żadnego innego
pomieszczenia


drugie kakao wystygło
jajecznicę zgarniam do kubła
ja nie jem jajecznicy


ubieram płaszcz, otwieram jeszcze okna
anemicznym kaktusom,
wychodzę,
zapalam papierosa na mrozie, który
już mnie nie zaskakuje


czasem tylko jeszcze myślę
czy nie mógłby wziąć cieplejszej kurtki


czy trzyma się szlaku…
tam gdzie jest…

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2020-04-18 Dodano: 2020-04-18 22:30:55

Ten wiersz przeczytano 1683 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie