Marionetka.
Czemu to życie jest tak skomplikowane?
I uczucia me tak bardzo pogmatwane.
Każdego dnia nie wiem na czym stoję,
Każdego dnia tak bardzo się boję!
Że stracę tych,którzy są dla mnie całym
światem,
Z którymi żyję jak brat z ukochanym
bratem.
Boję się...
Że strace swe życie,
Że odejdę po cichu i skrycie...
Przez głupotę swoją,
Przez te problemy,które się tak szybko
dwoją.
Czy skończe w gorbie,który każdego do
podejścia zniechęci?
Na,którym będzie jedynie pisać:"Ku
pamięci"
Czego ja mam być pewna,
Przecież nie jestem bez uczuć ja marionetka
z drewna...
Choć czasem się tak czuję...
A nieszczęście chyba na nowo się we mnie
buduje...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.