Marność ala wiersz
Tylko trochę trzeba dać,
trochę by móc coś mieć
czego ciągle ci brakuje,
brakuje co dnia i w sercu
ciągle za mało, gdzieś ginie
bezpowrotnie jak chwila
nie powróci już ta sama
ani uśmiech wyblakły wczoraj
jak te chmury potargane goni wiatr
tak wciąż durna nadzieja na jutro
ciągnie za rękę kiedy nie masz siły
dalej już iść, ani czytać głupot tych
pomazanych kolorową farbą
białego płótna rozumu czerstwego,
we łbie zamkniętego na klucz
odkuty przez rozczarowania
zabitych bólem dni
Może będzie jeszcze jak chcesz
póki uśmiech i łza
w sercu gdzieś na dnie,
póki żyjesz
życie zaskoczy jeszcze nie raz …
28.02.2008 Dla takich co nie umią pisać wierszy, ja też nie umiem, spoko.
Komentarze (5)
Oj tak życie nas ciągle zaskakuje,latwiej jest gdy się
do niego częściej uśmiechamy.
Wszyscy się uczymy pisać piękną poezję, Twój mnie
zachwycił niewinnością. Pozdrawiam wiosną.
Dobry,"nieugłaskany",niewymęczony tekst.
ACH, TO DLA MNIE TEŻ TEN WIERSZYK:)))
wiersze to Twoja dusza a więc wszystkie uczucia a
rozum wzbogaca Wiersz bardzo ładny bo różnorodność i
piękny język to może być poezja ważne żeby była nie
tylko logicznym wykładem instrukcją tylko przesłaniem
do serc i poszukiwaniem Dobry rozterka, bo marzenia
to może być poezja w życiu też Pozdrawiam