Martwa natura z człowiekiem

kwiat nie musi o nic dbać,
wszyscy jego piękno widzą
i choć piękny jak to kwiat,
to ze szpetnych nie zwykł szydzić

lew się nigdy nie ukorzy
póki życie, póty walczy,
lecz zabija z konieczności
- taka walka mu wystarczy

słońce świeci jak to gwiazda,
dla każdego i nikogo
wszystkim daje tyle samo,
swoim blaskiem dzieląc błogo

człowiek jednak takim stworem,
że urodę z wiekiem traci
i choć szpetną posiadł duszę
bliźnim lubi co dzień gardzić

człowiek jednak taką bestią,
że zabija dla zasady
człowiek ciągle poszukuje,
gdzieś na serca dnie zagłady

człowiek jednak takim głupcem
innym weźmie, sobie odda
człowiek pełnym pychy błaznem,
on mądrości się nie podda...

autor

~Książę Półkrwi~

Dodano: 2006-07-25 08:15:27

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie