Meandry uczuć
Źródłem
serc bicie
wspólnym biegiem
rzeką
nurtem wartkim
pod przychylnym niebem
dopływy
zmąciły wody
wezbranie
rozwidleniem
w nieskończoność
meandruję
odnogą
-33-
autor
Kri
Dodano: 2023-05-03 12:15:05
Ten wiersz przeczytano 844 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Wiersz dynamicznie przedstawiający płynne meandry
uczuć, porównując je do nurtu rzeki, który rozgałęzia
się i płynie w nieskończoność, wyrażając złożoność
ludzkich emocji.
(+)
Kolejnym miłym Gościom dziękuję za wgląd do wiersza,
komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
Slicznosci metafory
:)
Z podobaniem przeczytałem, pozdrawiam ciepło.
To widzę że nie jesteś spokojnym strumieniem który
trzyma się koryta a meandrujesz. Coś mi tu współgra z
szybkimi motorami. Ciekawa z Ciebie dziewczyna
potrafisz zaskoczyć szczególnie po sporych klasach
albo roztopach. Ot życie. Pozdrawiam z uśmiechem:))
Niezwykła metaforyka na meandry uczuć,
wiersz jak dla mnie super.
Pozdrawiam serdecznie :)
Re: Twoje oczy, Halszka M,
dziękuję za wgląd do wiersza,
komentarze,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
W uczuciach tak bywa.
Doskonała metaforyka.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
Płynąć nurtem miłości:)**
Dziękuję miłym Gościom za pochylenie się nad wersami,
komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
Oj potrafi małe słowo zmącić wodę
Miłego popołudnia:)
Piękny :)
Pozwolę sobie głównym nurtem za poprzednikami :)
Pozdrawiam
Popłynę za Anna w głównym nurcie;)
Najodpowiedniejszy to jest główny nurt, bo dopływy
mogą zamącić...pozdrawiam serdecznie.