Meandry uczuć
Źródłem
serc bicie
wspólnym biegiem
rzeką
nurtem wartkim
pod przychylnym niebem
dopływy
zmąciły wody
wezbranie
rozwidleniem
w nieskończoność
meandruję
odnogą
-33-
autor
Kri
Dodano: 2023-05-03 12:15:05
Ten wiersz przeczytano 858 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Korekta - bifurkują.
Jeśli trzymać się Twojego porównania, można
powiedzieć, że ludzie znacznie częściej od rzek
bifrukują.
Ciekawie, metaforycznie i życiowo.
"Dopływy" potrafią namącić.
Miłego wieczoru Kri:)
Zmącenia potrafią psuć...
Pozdrawiam :)
Wszystkie rzeki w morzu stają się jednym.
Pozdrawiam serdecznie, +
Miłego dnia
najlepiej płynąć w głównym nurcie.
Aby tak płynąć płynąć płynąć
Uczucia nie zawsze płyną jednym, wartkim nurtem...
Meandrują a my razem z nimi.
Śliczny wiersz o zawiłości uczuć!
Wzruszająca puenta.
Serdeczności przesyłam pozostając w refleksji wiersza.
No cóż, każdy środek jest dobry aby osiągnąć
zamierzony cel:)
Pozdrawiam
Marek
Nigdy do końca nie wiemy, czy jesteśmy szczerze
kochani. Miłość różne ma oblicze i magiczną moc. Życzę
beztroskiego dnia:)
Ach te dopływy...
Może tak, może nie = nie znam się na tym; ale skoro
piszesz to coś w tym jest.
Meandrować - jakiż to fantastycznie poetycki
czasownik. Pozdrawiam wartkim nurtem serdeczności.
:):)