MEDALION...
omszałe rubiny wina
czucie półmrokiem dojrzewa
pajęczych sieci labirynt
światła mi więcej potrzeba
zegar godzinę odmierza
w głowie tętnią kopyta
powietrze drży niespokojnie
wypełnia się światłem krypta
przychodzisz zroszona łzami
na nagiej piersi medalion
chcesz mnie przytulić spragniona
nie czuje dotyku ramion…
Komentarze (23)
Pośród szarości, nakreślonej życiem, pośród nostalgii
liter.... gdzieś w Twej w pamięci "Medalion" skrzy się
............ Wiesz, a ja wyobraziłam sobie, że ten
Medalion wypalony jest na Twojej piersi i że karmi się
tęsknotą serca....
Piękny wiersz. Wspaniale wytworzony nastoj
zmysłowości. Ciekawe metafory. Wiersz płynny i
rytmiczny.Forma wiersza nietuzinkowa.
Niesamowity przepiękny wiersz...jestem pod wrażeniem
Twoich słów...Przeczytam go jeszcze raz:)
Ja zobaczyłem miłość człowieka u progu śmierci, który
wbrew sobie odrzuca miłość do młodej kobiety. Robi to
z miłości do niej (to już nadinterpretacja :-), gdyż
wie, że po jego śmierci podążyła by za nim (a to już
nadinterpretacja do kwadratu :-), czego nie chce, gdyż
ją kocha szalenie. Tak czy owak świetny wiersz
napisałeś.
Wiersz o niesamowitym nastroju...uwielbiam ten
mroczny klimat w Twoim wydaniu Sławku...tęsknota
wypływa z Twojej duszy...pięknie (jak zwykle)wyrażasz
swoje uczucia,zazdroszczę kunsztu pióra.
"pajęczych sieci labirynt
światła mi więcej potrzeba"
Jakbym sama zaglądała w głąb siebie...
Piękno smutek cóż więcej można dodać? :-(
Moze jest daleko, mimo iz zdaje sie na wyciagniecie
reki...niepewnosc tworzy klimat wiersza, kompozycja-
atmosfere
Nie pozwól na mroki cieni
Nie teraz i nie już…na takie dni jeszcze masz
czas…a teraz idź drogą prostą do szczęścia
Pod wielkim wrażeniem jestem... Niesamowity nastrój
stworzony pięknym doborem słów. Brawo. Oczarowujesz :)
"Labirynt" to słowo powtarza się w twoich wierszach
ostatnio - wynika z tego, że się zagubiłeś...niech to
światlo o które prosisz mocno zaświeciło, byś odnalazł
drogę...wiersz porusza, skłania do refleksji...
Jesteś mistrzem nastroju. Określiłabym to mianem
romantic gothic. ;)
jak zawsze jestem pod wrazeniem nastroju...i
tresci...tesknota do bolu...braak ciepla ....to cos co
potrafie zrozumiec....piekny
Wiersz smutny ale jakże piękny, tajemniczy bardzo
dojrzały w swej treści i formie. Piękne metafory,
widać wprawną rękę autora, jestem pod wrażeniem
Witaj!!! Przeczytałam wszystkie Twoje wiersze,masz
niesamowite wyczucie rytmu. Może nie mnie oceniać, bo
sama nie odważyłam się zamieścić tu swoich wierszy,
ale uważam, że masz ogromny talent. Jeśli możesz daj
na siebie namiary, może e-mail, chciałabym poznać
Twoją opinię na temat moich wierszy. Ach zapomniałabym
masz wielki plusik za ten wiersz+
lubię słowa które znaczą więcej niż widać ze dobry
wiersz nie pisze to już napisano